Հովհաննես ՍԱՀԱԿՅԱՆ. Ինչո՞ւ ենք այդքան խտրական մեր զգացմունքներում

Որպես բանական էակ և որպես Եվրոպայի բնակիչ, հոգիս անասելի մղկտում է Փարիզում տեղի ունեցած տեռորիստական վայրագ ահաբեկչության հետևանքով զոհ գնացած մարդկային կյանքերի համար: Քանի՜ երեխա ճաշակեց այդ օրը և դրանից հետո բոլոր օրերին անհայրության, անմայրության զգացումը: Քանի՜ հայրիկ այդ օրը չհասցրեց շնորհավորել իր մանկիկին ծննդյան օրվա առթիվ և նվիրել նրան նախօրոք գնած ու խնամքով թաքցրած խաղալիքը: Քանի՜ երիտասարդ էր համարձակություն ձեռք բերել և որոշել վերջապես այդ օրն արտաբերել ԵՍ ՔԵԶ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ այնքան թանկ, երկնային բառերը: Քանիսի՞ն էր վիճակված ապրել մինչև ուրբաթ: Խոնարհումս նրանց հիշատակի առջև: Լույս և խնկարկում:

Ուշադրությամբ նայեք այս նկարին, եթե կարող եք... Կրկին մեր ժամանակներն են, ընդամենը հաշված ամիսներ առաջ՝ 2015-ի ապրիլի 2-ին, երբ Սոմալիում տեղակայված Ալ Շաբաաբ ծայրահեական, իսլամիստ -տեռորիստական խմբավորման կողմից Քենիայի հյուսիս-արևելյան Գարիսա քաղաքի համալսարանում իրագործվեց այս սպանդը: Արդյունքում՝ 147 զոհ, 89 վիրավոր, 587 տեղահան եղած մարդ: 360 ուսանողներից տեռորիստների զոհերը դարձան նրանք, ովքեր դավանում էին քրիստոնեություն: Սա Քենիայի պատմության մեջ թվով երկրորդ խոշոր ահաբեկչական գործողությունն էր, սկսած 1998-ից, երբ իսլամիստ-ծայրահեղականների հարձակման թիրախը, այն ժամանակ, Քենիայի մայրաքաղաք Նայրոբիում տեղակայված ԱՄՆ-ի դեսպանատան շենքն էր, որտեղ ահաբեկչական գործողությունների արդյունքում զոհվեց ավելի քան 200 մարդ:

Ապրիլյան վայրագությունների և զոհերի մասին կան ընդամենը մի քանի կցկտուր տեղեկություններ: Ընդամենը: Մեզանից, ձեզանից քանի՞սը գիտի այդ մասին: Քանի՞սը ողբաց այդ մարդկային ողբերգության, կորուստների համար: Նյութը չեմ դրել քննարկումների ակնկալիքով, մեր սիրտն ու միտքն այսօր դրա հավեսը չունեն, պարզապես ուզում եմ ասել՝ մարդիկ, ինչո՞ւ ենք այդքան խտրական մեր զգացմունքներում, ինչո՞ւ, երբ խոսքը վերաբերում է ՄԱՐԴՈՒՆ: Հետո՞ ինչ, որ անգլերեն, ֆրանսերեն կամ գերմաներեն ավելի գեղեցիկ է հնչում ԵՍ ՔԵԶ ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ-ը: .Հետո՞ ինչ, որ այդ սևամորթ երիտասարդները... .Հետո՞ ինչ:
Լսեք, այ սարկոզիներ ու մերկելներ, ես չգիտեմ, գուցե դո՞ւք գիտեք և կարող եք պատասխանել մեր հանճարեղ բանաստեղծի հարցադրմանը՝ չգիտեմ, ինչո՞ւ է այդպես:

Մեկնաբանություններ